Geen datalimiet, geen petitie
Luc Van Braekel
24-11-2005
Een actiegroep is een petitie gestart tegen de datalimieten van de grote internetproviders. Bij surfen via de kabel of via ADSL ben je meestal beperkt tot 10 Gigabyte per maand, de duurdere producten trekken die limiet op tot 30 Gigabyte. Wie de limiet overschrijdt, moet bijbetalen of wordt voor de rest van de maand op een tragere snelheid geplaatst. De actievoerders maken de vergelijking met het buitenland, waar een aantal grote providers geen datalimieten hebben op hun standaardproducten. Op het ogenblik dat ik dit schrijf, hebben al meer dan 39.000 mensen de petitie ondertekend.
Ik zal de petitie niet ondertekenen, en ik wil hier kort motiveren waarom.
De actievoerders geven als één van de mogelijke "oplossingen" aan:
Minister van Werk en Informatisering "Internet voor iedereen" Peter Vanvelthoven en Vlaams Volksvertegenwoordiger Carl Decaluwé aanschrijven.
Daar gaan we weer: het is blijkbaar weer eens de politiek die moet ingrijpen en het bedrijfsleven meer verplichtingen en beperkingen moet opleggen. De consument schreeuwt om meer betutteling door de overheid.
De roep om een ingrijpen van de politiek in het spel van vraag en aanbod tussen producenten en consumenten is een capitulatie, een bekentenis dat de vrije markt niet werkt en dat de overheid het allemaal strikter moet regelen.
Nochtans werkt de vrije markt. Grote bedrijven hebben schaalvoordelen, maar zijn ook logger. Kleinere bedrijven kunnen maar bestaan en overleven in de mate dat ze innovatiever zijn en flexibeler werken dan hun grote broers. Elke tekortkoming van de grote aanbieders is meteen een opportuniteit voor kleinere aanbieders. Belgacom en Telenet (waar de staat bovendien respectievelijk meerderheids- en minderheidsaandeelhouder is) zijn als grote olietankers. Kleinere providers kunnen in de markt opereren als snellere en wendbaardere sloepjes, die wel minder brandstof en proviand aan boord hebben en dus sneller over kop gaan als ze een verkeerd stuurmaneuver uitvoeren.
Ik ken alvast één kleine internetprovider die ADSL aanbiedt zonder limieten: RealDSL. Ik ben er zelf geen klant bij omdat ik met 10 Gigabyte per maand ruim toekom bij mijn providers Telenet en Easynet. Maar ik vind het wel een prima zet van RealDSL. Consumenten stemmen beter met hun voeten (door naar een andere leverancier te trekken) dan door om meer overheidsingrijpen te vragen. Met hun roep om een ingrijpen van de overheid willen de actievoerders dat de staatssecretaris voor informatisering de olietankers verplicht om als kleine motorbootjes te gaan varen. Het is alsof je bij wet zou opleggen dat er aan de takken van grote eikebomen voortaan geen monotoon groene bladeren meer mogen hangen, maar kleurige tulpenbloemen. Zo'n maatregel zou meteen de diversiteit van het aanbod verminderen, de kosten van de grote verbruikers afwentelen op de kleine consumenten, en de spontane marktinnovatie door bedrijfjes als RealDSL onmogelijk maken. De actievoerders verkiezen blijkbaar de van staatswege opgelegde innovatie en de van staatswege opgelegde productdiversificatie boven de spontane marktwerking. De consumenten verkiezen luiheid en overheidstussenkomst boven zelf overstappen naar een andere provider en vrije marktwerking.
O ja, de organisatoren van de petitie verkozen om anoniem te blijven. Het whois-record bij DNS.be geeft een nepadres te zien: Monopolielaan 10 te 1040 Brussel. Daarmee zijn de actievoerders alvast in overtreding met artikel 8, punt a.1 van de DNS.be-licentievoorwaarden. Met open vizier strijden voor je idealen is er blijkbaar ook niet meer bij.
De auteur Luc Van Braekel is ondernemer en ICT-consultant, en gedelegeerd bestuurder van Intersight. Hij is sinds 10 jaar actief in de internet-sector. Daarnaast geeft hij regelmatig commentaar op actuele gebeurtenissen en trends via zijn uitstekende weblog:
http://lvb.net